...ในชีวิตตอนเด็กๆของผม ผมไม่ค่อยได้มีโอกาศได้เจอกับพ่อแม่เท่าไหร่นัก เนื่องจากพ่อแม่ผมต้องไปทำงานตามต่างจังหวัดหลายๆวันเป็นอาทิตย์หรืออาจจะเป็นเดือนๆเลย ดังนั้นตอนเด็กๆผมเลยถูกส่งตัวไปอยู่โรงเรียนประจำโดยอาศัยอยู่กับพี่เลี้ยง ซึ่งพี่เลี้ยงก็ได้ดูแลผมเป็นมาอย่างดีแต่ผมก็ได้รับความอบอุ่นไม่เท่ากับการที่ได้อยู่กับพ่อแม่หรอกครับ ถึงแม้ว่าผมจะต้องอยู่โรงเรียนประจำแต่พ่อแม่ผมไม่เคยที่จะห่างหายไปนานๆเลย มาหาผมอยู่ไม่ขาดหาย พ่อผมเล่าว่า"มีอยู่วันหนึ่งวันที่พ่อต้องมารับผมกลับบ้าน พ่อถูกตำรวจขี่รถตามเนื่องจาก...ขับรถเร็วเกินความเร็วที่เค้าจำกัดไว้ ตำรวจคนนั้นก็ตามรถพ่อผมไม่หยุดเลยครับพ่อเห็นอย่างนั้นจึงหยุดแล้วเข้าไปคุยกับตำรวจว่า"พี่ครับ ผมมีธุระด่วนจริงๆครับ ผมต้องไปรับลูกที่โรงเรียน..."พ่อผมก็ขอความเห็นใจไปเรื่อยๆจนกระทั่งไม่รู้เพราะอะไร...อากาศเป็นใจหรือเพราะความเห็นใจของตำรวจคนนั้นเองเค้าก็ตักเตือนพ่อและยอมให้ผ่านไปโดยดี" ไม่ใช่ว่าพ่อผมรีบไปไหนหรอกครับพ่อเค้าบอกผมว่าพ่ออยากเจอหน้าลูกเร็วๆ ไม่ว่าจะเพราะความเป็นห่วงของพ่อกับแม่หรือเพราะเหตุผลอะไรก็ตาม ผมก็"รู้สึกดี"ทุกครั้งที่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น